Водгукі на вершы беларускіх паэтаў

“Паўлінка” – гэта сацыяльна-батывая камедыя. Асноyны канфлікт п’есы грунтуецца на сутыкненні дэмакратычнай моладзі з носьбітамі старога укладу жыцця.

Гэты канфлікт адметны тым, што гэта не канфлікт “бацькоў і дзяцей”, а барацьба розных сацыяльных сіл. Дэмакрат Якім Сарока і шляхціц Сцяпан Крыніцкі процістаяць у п’есе, як ворагі, як людзі зусім розных палітычных перакананняў. Паўлінка – маладая дзяўчына, дачка Крыніцкіх, якая кахае Якіма. Але бацька хоча, каб яна выйшла замуж за Адольфа Быкоўскага. Гэта таксама малады шляхціц, але ён не прызнае сваю родную культуру, называе яе “мужыцкай”: “Фі! Я такіх мужыцкіх танцаў не гуляю.” Якім жа з Паўлінкай прытрымліваюцца роднай культурай. Яны хочуць новых парадкаў, усяго новага і светлага. Таксама аўтар у гэтай камедыі высмейвае грубыя норавы, пустую ганарлівасць, пошласць і коснасць адсталай засцянковай шляхты. Сцяпан Крыніцкі, Пранцісь Пустарэвіч, Адольф Быкоўскі – тыповыя прадстаўнікі гэтай шляхты. іх вобразы раскрыты вельмі праўдзіва, надзелены непаўторынымі індывідуальнымі рысамі.

Чаму ж Паўлінка і Якім Сарока – носьбіты лепшых маральных якасцей беларускага народа? У гэтай камедыі галоўнымі героямі з’яўляюцца менавіта Якім Сарока і Паўлінка. Гэта перадавыя людзі беларускай вёскі. Яны пратэстуюць супраць старых парадкаў, супраць пошласці шляхецкага быту, змагаюцца за сваё асабістае шчасце, імкнуцца да новага жыцця. Менавіта па гэтаму Паўлінка і Якім Сарока – носьбіты лепшых маральных якасцей беларускага народа.