Водгукі на вершы беларускіх паэтаў

Усе творы Янкі Купалы прасякнуты думкай пра свабодную Беларусь, пра вольнага і не-залежнага беларуса. Янка Купала марыў аб тым, каб у яго суайчыннікаў абудзілася пачуццё годнасці, павагі да сябе. Пачуццё, па-хаванае пад цяжарам гаротнага становішча. Менавіта такой — смелай, мужнай, з пачуццём годнасці — намаляваў Купала галоўную гераіню паэмы «Бандароўна».

Падзеі, апісаныя ў творы, адбываліся на Украіне. Пану Патоцкаму — багатаму, дэспатычнаму, самаўшўненаму і разбэшчанаму — прыглянулася дачка бедняка Бандарэнкі Бандароўна. На яго нахабныя прапановы і дзеянні дзяўчына адказала аплявухай. Пана Патоцката такі ўчыяак бяднячкі моцна пакрыўдзіў. Больш таго, ен быў проста раз'юшаны: як магла галадранка так дрынізіць яго перад іншымі?! Наставіўшы перад дзяўчынай поўныя сталы смачнай ежы, Патоцкі прапанаваў ей выбар:

— Ну, што воліш сабе выбраць,
Пышная паненка:
Ці ў бяседзе засядаці
Вось пад гэтай сценкай
I са мною піць, гуляці,
Цочкі каратаці?
Ці наеекі косці парыць
У зямельцы маці?

Доўга думаць Бандароўна не стала, бо бацькі з маленства навучалі яе быць сумленнай. Дзяўчына засвоіла, што грошы — гэта не самае галоўнае ў жыцці, што за іх шчасця і душэўнага спакою не купіш. Жыць з панам Патоцкім, купацца ў яго багацці, бавіць разам з ім час, памяняўпш на ўсё гэта сваю дзявочую годнасць, сумленне і душэўную свабоду, Бандароўна не згадзілася. Яе адказ — выклік не толькі пану Патоцкаму, а ўсім тым, хто за грошы і багацце гатоў прадаць сваё сумленне:

— Не такую, ясны пане, Бачыш прад сабою, Што захоча чэсць і славу Прадаваць з табою...
— Дужы ты з сваім багаццем, А я сілы большай, — За мной праўда і народ мой, За табой жа — грошы!

Не скарылася Бандароўна, яна выбрала смерць.

Аўтар захапляецца ўчынкам сваёй гераіні, хоча бачыць такім увесь народ.
Аўтар адносіцца да Бандароўны з павагай і замілаваннем. Прыгажосць і чысціня яе душы суладна прыгажосці знешняй. Гэта робіць вобраз Бандароўны яшчэ больш прывабным.