Водгукі на вершы беларускіх паэтаў

Янка Купала стаяў ля вытокаў беларускай нацыянальнай драматургіі. У яго першай п'есе «Паўліюса» (1912) вырашаецца традыцыйны для драматургіі матыў выкрыцця шляхецкай ганарлівасці, абмежаванасці. Дзеянне разгортваецца вакол дачкі Сцяпана Крыніцкага Паўлінкі, вясковага настаўніка Якіма Сарокі і пыхлівага шляхціца Адольфа Быкоўскага. Паўлінка і Якім — прадстаўнікі маладога пакалення — увасабляюць лепшыя рысы гэтага пакалення, яго імкненні да новага ладу жыцця. Адсталасць, саманадзейнасць, фанабэрыстасць шляхты, яе кансерватыўныя погляды на жыццё, безумоўна, не спрыялі руху наперад. Вобраз Паўлінкі некаторыя даследчыкі творчасці Я. Купалы асацыіруюць з абліччам маладой Беларусі.

Тэма пошукаў шчасця, праўды, лепшай долі раскрываецца ў п'есе Я. Купалы «Раскіданае гняздо» (1913).